Ontdekking van het Homeopatische principe door Samuel Hahnemann

Ontdekking van het Homeopathische principe door Samuel Hannemann,

Samuel Friedrich Hannemann was een Duitse arts. Hij leefde van 1755-1843.

Hannemann blonk uit in alles wat hij ondernam, vooral in talen was hij goed. Zo gaf hij op zijn 12e jaar al Grieks aan klasgenoten.

Hij studeerde af als arts aan de universiteit van Leipzig in 1779. Ook volbracht hij een universitaire studie scheikunde.

Nadat hij was afgestudeerd had hij drukke praktijken in diverse Duitse steden. Hoe langer hij werkte, hoe ontevredener hij werd. Hij kon er uiteindelijk niet mee overweg dat de patiënt regulier zo slecht werd behandeld. In die tijd waren aderlatingen heel gewoon. Ook braakkuren en therapie met bloedzuigers werden veelvuldig toegepast. En dan hebben we het nog niet eens over de psychiatrische patiënt. Geestelijk gestoorde mensen werden behandeld als wilde beesten. Ze werden geschopt, geslagen en vernederd terwijl ze vaak aan kettingen lagen. Hahnemann verklaarde dat een geesteszieke mens nooit behandeld zou moeten worden met klappen of andere pijnlijke afstraffingen, maar dat ze liefde en warmte nodig hebben.

Al met al raakte Hannemann zo gedesillusioneerd dat hij zijn praktijk eraan gaf, wetende dat de patiënt beter af was zonder, dan met de hulp van de arts. Hanneman was inmiddels getrouwd en had een aantal kinderen. Om in zijn levensonderhoud te voorzien ging hij medische en scheikundige werken uit die tijd vertalen. Hij had een zeer comfortabel leven kunnen leiden maar hij gaf de voorkeur aan armoede boven de noodzaak zich aan te passen aan een systeem waarvan de dwalingen hem zo tegenstonden.

Tijdens het vertalen van een geneeskundig boek uit die tijd, de Materia Medica (beschrijvingen van geneesmiddelen) van de Britse professor Cullen, stuitte hij op datgene wat een revolutie zou gaan betekenen in de geneeskunde. Cullen wijdde een groot gedeelte van zijn boek aan de verklaring waarom kina bast zo’n probaat middel was bij malaria. Zoals wellicht bekend is malaria een tropische ziekte die gepaard gaat met wisselkoortsen. Twee of drie dagen hoge koorts met zweten en koude rillingen, daarna een dag zonder en dan begint de koortsaanval weer. Cullen schreef het succes van kinine toe aan het feit dat kinine bitterstoffen bevat. Hahnemann was teleurgesteld over deze verklaring want, zo zei hij, er zijn zoveel andere planten die ook bitterstoffen bevatten en die geen malaria genezen! Er moest dus iets anders zijn dat kinine zo werkzaam maakt bij malaria.

Hij deed toen iets zeer ongewoons: hij ging zelf kinine innemen, terwijl hij geen malaria had. Wat schetste zijn verbazing toen hij door inname van kinine dezelfde symptomen kreeg als die van malaria. Hij kreeg ook koorts, koude rillingen, een rood gezicht, een zwakke pols en dorst, kortweg alle symptomen die zo kenmerkend zijn voor malaria.

Hier ontdekte Hahnemann wat hij later zou noemen het ‘gelijksoortigheid principe’.

“SIMILIA SIMILIBUS CURENTUR”

Een stof die bepaalde symptomen teweegbrengt bij een gezonde mens, kan dezelfde symptomen genezen bij een zieke mens.

Wat is dan het verschil met de gewone geneeskunde?

In de reguliere geneeskunde wordt medicatie gegeven die tegenstrijdig is aan de ziekte. Bij koorts wordt een koortswerend middel gegeven. De koorts wordt onderdrukt.

In de homeopathie wordt een middel gegeven dat bij een gezonde mens koorts opwekt. Door het middel in een potentie (homeopathische verdunning) te geven wordt het afweersysteem gestimuleerd zelf de koorts op te lossen, te genezen.

Algemeen gesproken zou je kunnen zeggen dat de gewone geneeskunde ziekte behandelt met onderdrukkende medicatie. Het gevolg hiervan is dat de patiënt medicijnen moet blijven innemen, met name bij chronische aandoeningen. Voorbeelden zijn migraine en astma.

In de homeopathische geneeskunde wordt het eigen herstellend vermogen geactiveerd, waardoor de kwaal geneest en de patiënt zonder klachten en zonder medicatie, dus genezen, verder kan leven.